Slaapgebrek

KOm half 10 dienden we al de wedstrijd tegen Fortuna Wormerveer aan te vangen. De meesten van ons lagen, zoals het een ware sportman betaamd, direct na Sesamstraat in de echtelijke sponde teneinde minimaal twaalf uur te pakken. Terwijl het overgrote deel van de selectie aan zijn derde remslaap bezig was werd deze ruw verstoord door dissonant Rb Bakker welke zich na een bacchanaal om vijf uur s’morgens via de groep-app afmeldde. Onmiddellijk werden door deze nachtelijke onderbreking onze neuronen door een serotonine boost op scherp gezet en van slapen kwam niets meer. Onhoudbaar als een stel jonge honden stonden we op het veld in Wormerveer te wachten tot we eindelijk van start konden. Slechts 1 minuut, één aanval, hadden we nodig eer H Bot zijn eerste balcontact, na een gedoseerde voorzet van J Karsten, achter de hulpeloze keeper kopte. Even lieten we de teugels vieren, wat terstond een tegen goal opleverde. Hierna volgde een wervelende voetbalshow waarin Fortuna slechts figurant was en met open mond toekeek. Twee goals van S Knol en drie van J Aker later gingen we met 1-6 rusten. Dat was ook waar het mis ging, de nachtelijke onderbreking welke een toevallige biochemische symbiose tussen twee lichaamseigen stoffen veroorzaakte, kwam tot stilstand. Gevolg was lethargie, mentale inertie, apathie en een totale fysieke blokkade waardoor we als figuranten uit The Walking Death de tweede helft uitspeelden. Uiteraard wisten we, zelfs op de automatische piloot, de wedstrijd tot een goed einde te brengen, 6-2.

Henry Bot

 

Verstuurd vanaf mijn iPad