Winterslaap

 

Na een verkwikkende winterslaap werd het tijd om het tot op moleculair niveau hypothermische corpus weer op een acceptabele 37 graden te brengen. Dat dit uitgerekend gelijk viel in het weekend waarin, nogal wat uit de klei getrokken inheemsen, in een enorme identiteitscrisis zaten en zich resident van onder de grote rivieren waanden. De gevolgen van het verlies van eigenwaarde en de daar uit voortvloeiende deelname aan polonaise en alaaf geroep, in combinatie met de inname van enorme hoeveelheden gefermenteerd graan, deden onze selectie geen goed. Het klimatologische fenomeen met dicht bij elkaar liggende isobaren, maakten het er ook al niet makkelijker op. Het was vooral de wiskundige logica die ons in de steek liet. Statistisch gezien is het equivalent van een niet nader te noemen hoeveelheid kansen, gelijk aan een zekere hoeveelheid doelpunten. Onze eerste wedstrijd na de winterstop werd echter het gelijk van enkele grote wiskundigen onderuit gehaald door er van de vijfentachtig opgelegde kansen slechts één te benutten. Het feit dat de tegenstander uit slechts twee kansen vier keer wisten te scoren, deed ook geen goed aan de geloofwaardigheid van eerder genoemde getallenkunstenaars. De 1-4 die ten gevolge van dit cijfermatige mysterie op het scorebord verscheen, werd echter door onze eenvoudige breinen, maar al te goed begrepen.

Henry Bot